توضیحات
صائب تبریزی، متولد سالِ هزار هجری، از شاگردان مولانا محمد نواب بوده است.
در زمان شاهعباس و در دوران صفویه زندگی میکرده و از تبریز به اصفهان و مشهد، قم، قزوین، اردبیل، یزد، ترکیه و کابل و هند سفرهایی داشته است. او به لقب مستعدخان و ملکالشعرا معروف بوده است. سبک شعرهای او هندی یا اصفهانی بوده است.
در زمان حیات، اشعارش فراگیر بوده طوریکه پادشاهان هند، دیوانش را از پادشاهان ایران درخواست میکردند.
در سال هزاروهشتادویک در اصفهان فوت میکند و آرامگاهش در سال هزاروسیصدوهفده کشف میشود.
اولین دیوانش، صدوچهل سالِ پیش در هند چاپ میشود که حدود چهل هزار بیت داشته است.